តំណភ្ជាប់ (ជាពណ៌ខៀវ) ជាភាសាដែលអ្នកជ្រើសរើសនាំអ្នកទៅអត្ថបទផ្សេងទៀតដែលសរសេរជាភាសាដូចគ្នា។ តំណភ្ជាប់ខៀវបានសរសេរជាភាសាអង់គ្លេសដឹកនាំអ្នកទៅអត្ថបទមួយជាភាសាអង់គ្លេស។ ក្នុងករណីនេះអ្នកក៏អាចជ្រើសរើសបានពីបីភាសាផ្សេងទៀតដូចជាអេស្ប៉ាញព័រទុយហ្គាល់និងបារាំង។

ការប្រារព្ធពិធីរំលឹកនៃការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

ព្រោះគ្រិស្ដដែលជាកូនចៀមបុណ្យរំលងរបស់យើងបានត្រូវបូជាហើយ។

កូរិនថូសទី១ ៥:៧

ការរំលឹកបន្ទាប់នៃការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងមាន

ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២១ ខែមេសា ឆ្នាំ ២០២៤ បន្ទាប់ពីថ្ងៃលិច

(ការគណនាដោយផ្អែកលើ "តារាសាស្ត្រ" ព្រះច័ន្ទថ្មី)

សំបុត្រចំហរទៅកាន់ក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាននៃសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា

បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីគោរពក្នុងព្រះគ្រីស្ទ!

គ្រិស្ដសាសនិកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់អស់កល្បជានិច្ចនៅលើផែនដី ត្រូវតែគោរពតាមបញ្ជារបស់ព្រះគ្រីស្ទ ឲ្យបរិភោគនំបុ័ងឥតមេ និងពិសា«ស្រាមួយកែវ» ក្នុងអំឡុងពិធីបុណ្យរំលឹកដល់ការសោយទិវង្គតរបស់ទ្រង់។

(យ៉ូហាន ៦:៤៨​-​៥៨)

នៅពេលដែលកាលបរិច្ឆេទសម្រាប់ពិធីរំលឹកការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះគ្រីស្ទជិតមកដល់ វាជាការសំខាន់ក្នុងការធ្វើតាមបញ្ជារបស់ព្រះគ្រីស្ទទាក់ទងនឹងអ្វីដែលជានិមិត្តរូបនៃការបូជារបស់ទ្រង់ ពោលគឺរូបកាយ និងព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ ដែលតំណាងដោយនំបុ័ងឥតមេ និង "កែវស្រា"។ នៅ​ក្នុង​កាលៈទេសៈ​មួយ ដោយ​និយាយ​អំពី​នំម៉ាណា​ដែល​ធ្លាក់​ពី​ស្ថានសួគ៌ ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា​៖ "ខ្ញុំ​ជា​នំ​ប៉័ង​នៃ​ជីវិត។ (...) នេះ​ជា​នំ​ប៉័ង​ដែល​ចុះ​មក​ពី​ស្ថាន​សួគ៌។ មិន​មែន​ដូច​នំ​ប៉័ង​ដែល​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បរិភោគ​ហើយ ក៏​នៅ​តែ​ស្លាប់​នោះ​ទេ។ អ្នក​ណា​ដែល​បរិភោគ​នំ​ប៉័ង​នេះ អ្នក​នោះ​នឹង​រស់​ជា​រៀង​រហូត" (យ៉ូហាន ៦:៤៨–៥៨)។ អ្នក​ខ្លះ​ប្រកែក​ថា​គាត់​មិន​បាន​និយាយ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ជា​ផ្នែក​នៃ​អ្វី​ដែល​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ការ​រំឭក​ដល់​ការ​បូជា​របស់​គាត់។ អំណះអំណាង​នេះ​មិន​ផ្ទុយ​ពី​កាតព្វកិច្ច​ទទួល​ទាន​អ្វី​ដែល​ជា​និមិត្ត​រូប​នៃ​សាច់ និង​ឈាម​របស់​គាត់ ពោល​គឺ​នំបុ័ង​ឥត​មេ និង​«ពែង​ស្រា»។

ទទួល​ស្គាល់​មួយ​ភ្លែត​ថា​នឹង​មាន​ភាព​ខុស​គ្នា​រវាង​ការ​ប្រកាស​ទាំង​នេះ​និង​ការ​ប្រារព្ធ​ពិធី​រំលឹកបន្ទាប់​មក យើង​ត្រូវ​តែ​យោង​ទៅ​លើ​គំរូ​របស់​ទ្រង់ គឺ​ការ​ប្រារព្ធ​បុណ្យ​រំលង («ព្រះគ្រីស្ទ ជា​បុណ្យ​រំលង​របស់​យើង ត្រូវ​បាន​បូជា» ១កូរិនថូស ៥:៧; ហេព្រើរ ១០:១)។ តើអ្នកណាត្រូវប្រារព្ធពិធីបុណ្យរំលង? មានតែអ្នកកាត់ស្បែកប៉ុណ្ណោះ (និក្ខមនំ ១២:៤៨)។ និក្ខមនំ ១២:៤៨ បង្ហាញ​ថា សូម្បី​តែ​ជន​បរទេស​ដែល​បាន​កាត់​ស្បែក​ក៏​អាច​ចូល​រួម​ក្នុង​បុណ្យ​រំលង​បាន​ដែរ។ ការ​ចូល​រួម​ក្នុង​បុណ្យ​រំលង​គឺ​សូម្បី​តែ​ជា​កាតព្វកិច្ច​សម្រាប់​មនុស្ស​ចម្លែក ( សូម​មើល ខទី ៤៩ )៖ "ឯ​ជន​បរទេស​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា គាត់​ក៏​ត្រូវ​រៀបចំ​ធ្វើ​បុណ្យ​រំលង​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា ស្រប​តាម​ច្បាប់​និង​ការ​ណែនាំ​អំពី​បុណ្យ​នោះ​ដែរ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​តាម​ច្បាប់​ដូច​គ្នា ទាំង​ជន​បរទេស ទាំង​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល" (ជនគណនា ៩:១៤)។ "អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​តាម​ច្បាប់​ដូច​គ្នា ទាំង​ជន​បរទេស ទាំង​ពួក​ជំនុំ​អ៊ីស្រាអែល។ នេះ​ជា​ច្បាប់​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​តាម​គ្រប់​ជំនាន់​ត​ទៅ ព្រោះ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា ជន​បរទេស​ក៏​ដូច​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ" (ជនគណនា ១៥:១៥) ។ ការចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យរំលងគឺជាកាតព្វកិច្ចដ៏សំខាន់មួយ ហើយព្រះយេហូវ៉ា ទាក់ទងនឹងការប្រារព្ធពិធីនេះ មិនបានធ្វើឱ្យមានភាពខុសប្លែកគ្នារវាងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនិងអ្នកស្រុកបរទេសឡើយ។

ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​និយាយ​ថា​មនុស្ស​ចម្លែក​ត្រូវ​មាន​កាតព្វកិច្ច​ប្រារព្ធ​បុណ្យ​រំលង? ពីព្រោះអំណះអំណាងចម្បងរបស់អ្នកដែលហាមឃាត់ការចូលរួមក្នុងអ្វីដែលតំណាងឱ្យរូបកាយរបស់ព្រះគ្រីស្ទចំពោះគ្រីស្ទបរិស័ទដ៏ស្មោះត្រង់ដែលមានសេចក្តីសង្ឃឹមលើផែនដី គឺថាពួកគេមិនមែនជាផ្នែកនៃ "កិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី" ហើយថែមទាំងមិនមែនជាផ្នែកនៃអ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណទៀតផង។ ប៉ុន្តែ យោងទៅតាមគំរូបុណ្យរំលង ជនដែលមិនមែនជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអាចប្រារព្ធពិធីបុណ្យរំលង... តើអត្ថន័យខាងវិញ្ញាណនៃការកាត់ស្បែកតំណាងឱ្យអ្វី? ការស្តាប់បង្គាប់ព្រះ (ចោទិយកថា ១០:១៦; រ៉ូម ២:២៥-២៩)។ ការមិនកាត់ស្បែក ខាងវិញ្ញាណតំណាងឱ្យការមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ និងព្រះគ្រីស្ទ (កិច្ចការ ៧:៥១-៥៣)។ ចម្លើយ​មាន​លម្អិត​ខាង​ក្រោម។

តើ​ការ​ញ៉ាំ​នំប៉័ង​និង​ផឹក​«​ស្រា​មួយ​ពែង​»​អាស្រ័យ​លើ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ពី​ស្ថានសួគ៌​ឬ​នៅ​ផែនដី​ឬ​ទេ? ប្រសិនបើក្តីសង្ឃឹមទាំងពីរនេះត្រឹមត្រូវ ជាទូទៅដោយការអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ទាំងអស់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ពួកសាវ័ក និងសូម្បីតែសហសម័យរបស់ពួកគេ នោះយើងដឹងថាពួកគេមិនត្រូវបានលើកឡើងដោយផ្ទាល់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេស៊ូគ្រិស្តតែងតែមានបន្ទូលអំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដោយមិនបែងចែករវាងសេចក្ដីសង្ឃឹមនៅស្ថានសួគ៌ និងផែនដី (ម៉ាថាយ ១៩:១៦,២៩; ២៥:៤៦; ម៉ាកុស ១០:១៧,៣០; យ៉ូហាន ៣:១៥,១៦, ៣៦; ៤:១៤, ព. ៣៥; ៥:២៤,២៨,២៩ (និយាយ​អំពី​ការ​រស់​ឡើង​វិញ គាត់​មិន​បាន​និយាយ​ថា វា​នឹង​មាន​នៅ​លើ​ផែនដី​ទេ (ទោះបីជា​វា​នឹង​មាន)) ៣៩; ៦:២៧,៤០,៤៧,៥៤ (មាន ឯកសារយោងជាច្រើនទៀត ដែលមិនមានភាពខុសគ្នារវាងជីវិតអស់កល្បនៅស្ថានសួគ៌ ឬនៅលើផែនដី))។ ដូច្នេះ ក្តីសង្ឃឹមទាំងពីរនេះមិនគួរធ្វើឱ្យមានភាពខុសគ្នារវាងគ្រីស្ទបរិស័ទ ក្នុងក្របខ័ណ្ឌនៃការប្រារព្ធពិធីរំលឹកនោះទេ។ ហើយជាការពិតណាស់ ការធ្វើឱ្យការរំពឹងទុកទាំងពីរនេះពឹងផ្អែកលើការទទួលទាននំបុ័ង និងការផឹកស្រា "ពែង" នោះពិតជាគ្មានមូលដ្ឋានព្រះគម្ពីរទេ។

ជាចុងក្រោយ យោងតាមបរិបទនៃយ៉ូហាន ១០ ដើម្បីនិយាយថាគ្រីស្ទបរិស័ទដែលមានក្តីសង្ឃឹមរស់នៅលើផែនដីនឹងក្លាយជា "ចៀមផ្សេងទៀត" ដែលមិនមែនជាផ្នែកនៃកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីគឺទាំងស្រុងចេញពីបរិបទនៃជំពូកតែមួយនេះ។ នៅពេល​អ្នក​អាន​អត្ថបទ (ខាងក្រោម) "ចៀមផ្សេងទៀត" ដែល​ពិនិត្យ​យ៉ាង​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់​នូវ​បរិបទ និង​រូបភាព​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ នៅ​ក្នុង យ៉ូហាន ១០ នោះ​អ្នក​នឹង​ដឹង​ថា​ទ្រង់​មិន​បាន​និយាយ​អំពី​សេចក្ដីសញ្ញា​ទេ ប៉ុន្តែ​នៅលើ​អត្តសញ្ញាណ​នៃ​មេស្ស៊ី​ពិត។ «ចៀម​ឯ​ទៀត» ជា​គ្រិស្ដ​សាសនិក​ដែល​មិន​មែន​ជា​សាសន៍​យូដា។ នៅក្នុង យ៉ូហាន ១០ និង ១ កូរិនថូស ១១ មិនមានការហាមឃាត់ក្នុងព្រះគម្ពីរប្រឆាំងនឹងពួកគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់ដែលមានក្តីសង្ឃឹមនៃជីវិតអស់កល្បនៅលើផែនដី ហើយអ្នកដែលមានការកាត់ស្បែកខាងវិញ្ញាណ ពីការបរិភោគនំបុ័ង និងផឹក "ពែងនៃស្រា" ពីពិធីរំលឹកនោះទេ។

ទាក់ទង​នឹង​ការ​គណនា​កាលបរិច្ឆេទ​នៃ​ការ​រំឭក​ដល់​ការ​សោយ​ទិវង្គត​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ មុន​សេចក្ដី​សម្រេច​ដែល​បាន​សរសេរ​ក្នុង​ទស្សនាវដ្ដី ប៉មយាម ថ្ងៃ​ទី​១ ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ​១៩៧៦ (ការ​បោះពុម្ព​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស (ទំព័រ ៧២)) កាលបរិច្ឆេទ​នៃ​ថ្ងៃ​១៤ ណែសាន គឺ​ផ្អែក​លើ​«ព្រះច័ន្ទ​ថ្មី​ខាង​តារាសាស្ត្រ»។ វាមិនផ្អែកលើព្រះច័ន្ទអឌ្ឍចន្ទដំបូងដែលអាចមើលឃើញនៅក្រុងយេរូសាឡឹមទេ។ ខាងក្រោមនេះ វាត្រូវបានពន្យល់ដល់អ្នកថាហេតុអ្វីបានជា "ព្រះច័ន្ទថ្មីនៃតារាសាស្ត្រ" កាន់តែស្របតាមប្រតិទិនព្រះគម្ពីរ ដោយផ្អែកលើការពន្យល់លម្អិតនៃទំនុកតម្កើង ៨១:១-៣។ ជាងនេះទៅទៀត ដូចឃើញច្បាស់ក្នុងអត្ថបទទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម វិធីសាស្ត្រថ្មីដែលរក្សាទុកគឺត្រូវសង្កេតឃើញតែក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមប៉ុណ្ណោះ។ ខណៈពេលដែល "ព្រះច័ន្ទថ្មីតារាសាស្ត្រ" មានតម្លៃជាសកល។ នេះជាមូលហេតុដែលកាលបរិច្ឆេទដែលបានរៀបរាប់នៅដើមអត្ថបទនេះ (ផ្អែកលើ "ព្រះច័ន្ទថ្មីនៃតារាសាស្ត្រ") គឺពីរថ្ងៃមុនការគណនាដែលរក្សាទុកដោយក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាននៃសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាតាំងពីឆ្នាំ ១៩៧៦ មក។ ជាភាតរភាពក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។

***

ទំនុកដំកើង ៨១: ១-៣ (នៃព្រះគម្ពីរ) អនុញ្ញាតឱ្យយើងយល់ថាថ្ងៃដំបូងនៃព្រះច័ន្ទថ្មីគឺជាការបាត់ខ្លួននៃព្រះចន្ទទាំងស្រុង៖ “នៅព្រះច័ន្ទថ្មីសូមផ្លុំស្នែងនៅព្រះចន្ទពេញលេញសម្រាប់ថ្ងៃបុណ្យរបស់យើង"។ អត្ថបទនេះ (ទំនុកតម្កើង ៨១: ១-៣) កំណាព្យរៀបរាប់អំពី«ព្រះចន្ទថ្មី» 1 អេថាននីម (ខែព្រះគម្ពីរ) ពេលស្នែងផ្លុំឡើង (ជនគណនា ១០:១០; ២៩: ១) ។ គាត់បាននិយាយអំពី "ព្រះចន្ទពេញ" នៃ 15 អេថាននីម (ធីស៊ីរី) ដែលជាពេលវេលានៃ "ពិធីបុណ្យ" ដ៏រីករាយ (សូមមើលខ 1,2 និងចោទិយកថា 16:15)។

ការប្រារព្ធពិធីរំលឹកដល់ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងប្រព្រឹត្តទៅនៅថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២១ ខែមេសា ឆ្នាំ ២០២៤ បន្ទាប់ពីថ្ងៃលិច (ការគណនាដោយផ្អែកលើ "តារាសាស្ត្រ" ព្រះច័ន្ទថ្មី)។

ចៀមផ្សេងទៀត

"ខ្ញុំ​មាន​ចៀម​ឯ​ទៀត ដែល​មិន​នៅ​ក្នុង​ក្រោល​នេះ​ទេ។ ខ្ញុំ​ត្រូវ​នាំ​ចៀម​ទាំង​នោះ​មក​ដែរ ហើយ​ចៀម​ទាំង​នោះ​នឹង​ស្ដាប់​សំឡេង​ខ្ញុំ រួច​ចៀម​ទាំង​អស់​នោះ​នឹង​ទៅ​ជា​ហ្វូង​តែ​មួយ ហើយ​មាន​គង្វាល​តែ​ម្នាក់"

(យ៉ូហាន ១០:១៦)

ការអានដោយប្រយ័ត្នប្រយែងនៃយ៉ូហាន ១០:១-១៦ លាតត្រដាងថាប្រធានបទសំខាន់គឺការកំណត់អត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះមេស្ស៊ីថាជាអ្នកគង្វាលពិតប្រាកដសម្រាប់ពួកសិស្សរបស់គាត់គឺចៀម។

នៅក្នុង យ៉ូហាន ១០:១ និង យ៉ូហាន ១០:១៦ វាត្រូវបានសរសេរថា “ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ការ​ពិត​ថា អ្នក​ណា​ដែល​មិន​ចូល​ក្រោល​ចៀម​តាម​ទ្វារ ប៉ុន្តែ​ឡើង​ចូល​តាម​កន្លែង​ផ្សេង​ទៀត អ្នក​នោះ​ជា​ចោរ​លួច​និង​ជា​ចោរ​ប្លន់។ (...) ខ្ញុំ​មាន​ចៀម​ឯ​ទៀត ដែល​មិន​នៅ​ក្នុង​ក្រោល​នេះ​ទេ។ ខ្ញុំ​ត្រូវ​នាំ​ចៀម​ទាំង​នោះ​មក​ដែរ ហើយ​ចៀម​ទាំង​នោះ​នឹង​ស្ដាប់​សំឡេង​ខ្ញុំ រួច​ចៀម​ទាំង​អស់​នោះ​នឹង​ទៅ​ជា​ហ្វូង​តែ​មួយ ហើយ​មាន​គង្វាល​តែ​ម្នាក់"។ "ហ្វូងចៀម"នេះតំណាងឱ្យទឹកដីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានផ្សព្វផ្សាយ ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល នៅក្នុងបរិបទនៃច្បាប់ម៉ូសេដែលថា: "លោក​យេស៊ូ​បាន​ចាត់​អ្នក​ទាំង​១២​នាក់​នេះ​ឲ្យ​ទៅ ដោយ​ផ្ដល់​ការ​ណែនាំ​ថា​៖ ​"​កុំ​ទៅ​តំបន់​របស់​ជន​ជាតិ​ដទៃ ឬ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ក្រុង​របស់​ជន​ជាតិ​សាម៉ារី​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ចូរ​ទៅ​ឯ​ចៀម​ដែល​វង្វេង​បាត់​ក្នុង​ចំណោម​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ប៉ុណ្ណោះ"" (ម៉ាថាយ ១០:៥,៦)។ "លោក​តប​ឆ្លើយ​ថា​៖ ​"ខ្ញុំ​មិន​បាន​ត្រូវ​ចាត់​ឲ្យ​ទៅ​ឯ​អ្នក​ណា​ទេ ក្រៅ​ពី​ចៀម​ដែល​វង្វេង​ផ្លូវ​ក្នុង​ចំណោម​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល"" (ម៉ាថាយ ១៥:២៤)។

នៅក្នុង យ៉ូហាន ១០:១-៦ វាត្រូវបានសរសេរថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានលេចមកនៅមុខទ្វារនៃក្រោលចៀម។ រឿងនេះបានកើតឡើងនៅពេលគាត់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ «អ្នក​យាម​ទ្វារ» គឺ​យ៉ូហាន បាទីស្ទ (ម៉ាថាយ ៣:១៣)។ ដោយ​ធ្វើ​បុណ្យ​ជ្រមុជ​ទឹក​ដល់​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​បាន​ក្លាយ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ យ៉ូហាន បាទីស្ទ បាន​បើក​ទ្វារ​ដល់​ទ្រង់ ហើយ​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​ថា ព្រះយេស៊ូវ​គឺ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ និង​ជា​កូន​ចៀម​នៃ​ព្រះ ​"​មើល​ហ្ន៎! កូន​ចៀម របស់​ព្រះ ដែល​ដក​យក​ភាព​ខុស​ឆ្គង​​​ របស់​ពិភព​លោក​ចេញ!" (យ៉ូហាន ១:២៩-៣៦)។

នៅក្នុង យ៉ូហាន ១០:៧-១៥ ខណៈពេលដែលបន្តលើប្រធានបទ មេស្ស៊ីនិក ដូចគ្នា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រើឧទាហរណ៍មួយទៀតដោយសំដៅទៅលើទ្រង់ថា "ច្រកទ្វារ" ដែលជាកន្លែងតែមួយគត់នៃផ្លូវចូលតាមរបៀបដូចគ្នានឹង យ៉ូហាន ១៤:៦: "លោក​យេស៊ូ​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​គាត់​ថា​៖ ​"​ខ្ញុំ​ជា​ផ្លូវ ជា​សេចក្ដី​ពិត និង​ជា​ជីវិត។ គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​មក​ឯ​បិតា​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​បាន​ឡើយ លើក​លែង​តែ​អ្នក​នោះ​មក​តាម​ខ្ញុំ""។ ប្រធានបទសំខាន់នៃប្រធានបទគឺតែងតែជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះមេស្ស៊ី។ ចេញ​ពី ខទី ៩ គាត់​ចាត់​តាំង​ខ្លួន​គាត់​ជា​អ្នក​គង្វាល​ដែល​ស៊ី​ស្មៅ​ចៀម​របស់​គាត់។ ការ​បង្រៀន​គឺ​ផ្ដោត​លើ​គាត់ និង​នៅ​លើ​ផ្លូវ​ដែល​គាត់​ត្រូវ​មើល​ថែ​ចៀម​របស់​គាត់។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​តាំង​ខ្លួន​គាត់​ថា​ជា​អ្នក​គង្វាល​ដ៏​ល្អ​ដែល​នឹង​លះបង់​ជីវិត​សម្រាប់​ពួក​សិស្ស​របស់​ទ្រង់ ហើយ​ជា​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ចៀម​របស់​ទ្រង់ (​មិន​ដូច​អ្នក​គង្វាល​ដែល​មាន​ប្រាក់ខែ​ដែល​នឹង​មិន​ប្រថុយ​ជីវិត​សម្រាប់​ចៀម​ដែល​មិនមែន​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ទ្រង់​ទេ​)។ ជាថ្មីម្តងទៀត ចំណុចកណ្តាលនៃការបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ គឺខ្លួនគាត់ជាអ្នកគង្វាលដែលនឹងបូជាខ្លួនសម្រាប់ចៀមរបស់គាត់។(ម៉ាថាយ ២០:២៨)។

យ៉ូហាន ១០:១៦-១៨: "​មាន​ចៀម​ឯ​ទៀត ដែល​មិន​នៅ​ក្នុង​ក្រោល​នេះ​ទេ។ ខ្ញុំ​ត្រូវ​នាំ​ចៀម​ទាំង​នោះ​មក​ដែរ ហើយ​ចៀម​ទាំង​នោះ​នឹង​ស្ដាប់​សំឡេង​ខ្ញុំ រួច​ចៀម​ទាំង​អស់​នោះ​នឹង​ទៅ​ជា​ហ្វូង​តែ​មួយ ហើយ​មាន​គង្វាល​តែ​ម្នាក់។  នេះ​ជា​មូលហេតុ​ដែល​បិតា​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ ពី​ព្រោះ​ខ្ញុំ​លះ​បង់​ជីវិត ដើម្បី​ខ្ញុំ​អាច​ទទួល​ជីវិត​ម្ដង​ទៀត។  គ្មាន​អ្នក​ណា​ដក​យក​ជីវិត​ខ្ញុំ​បាន​ទេ តែ​ខ្ញុំ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​លះ​បង់​ជីវិត។ ខ្ញុំ​មាន​សិទ្ធិ​លះ​បង់​ជីវិត ក៏​មាន​សិទ្ធិ​ទទួល​ជីវិត​ម្ដង​ទៀត។ ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​បញ្ញត្ដិ​នេះ​ពី​បិតា​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌"។

ដោយការអានខគម្ពីរទាំងនេះ ដោយពិចារណាលើបរិបទនៃខគម្ពីរមុន នោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រកាសអំពីគំនិតថ្មីមួយនៅពេលនោះ ដែលថាទ្រង់នឹងលះបង់ជីវិតរបស់ទ្រង់ មិនត្រឹមតែដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ ពួកសិស្សរបស់សាសន៍យូដា ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងដើម្បីគាំទ្រដល់ ពួកអ្នកដែលមិន ជនជាតិយូដា។ ភស្ដុតាង​គឺ​បទបញ្ញត្តិ​ចុង​ក្រោយ​ដែល​ទ្រង់​ប្រទាន​ដល់​ពួក​សិស្ស​អំពី​ការ​ផ្សាយ​គឺ​ថា​៖ "ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​ឫទ្ធានុភាព ពេល​ឫទ្ធានុភាព​បរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ​មក​សណ្ឋិត​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​បញ្ជាក់ អំពី​ខ្ញុំ​នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម នៅ​តំបន់​យូឌា​ទាំង​មូល នៅ​ទូទាំង​ស្រុក​សាម៉ារី និង​រហូត​ដល់​កន្លែង​ឆ្ងាយ​បំផុត​នៅ​ផែនដី" (សកម្មភាពរបស់ពួកសាវ័ក ១:៨)។ វាច្បាស់ណាស់ក្នុងអំឡុងពេលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់កូនេលាស ដែលពាក្យរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងយ៉ូហាន ១០:១៦ នឹងចាប់ផ្តើមត្រូវបានដឹង (សូមមើលដំណើររឿងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃកិច្ចការ ជំពូកទី ១០)។

ដូច្នេះ «ចៀម​ឯ​ទៀត»​នៃ​យ៉ូហាន ១០:១៦ អនុវត្ត​ចំពោះ​គ្រិស្ដ​សាសនិក​ដែល​មិន​មែន​ជា​សាសន៍​យូដា។ នៅ​ក្នុង យ៉ូហាន ១០:១៦-១៨ វា​ពិពណ៌នា​អំពី​ការ​រួបរួម​ក្នុង​ការ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​របស់​ចៀម​ចំពោះ​អ្នក​គង្វាល​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ទ្រង់​ក៏​មាន​បន្ទូល​អំពី​សិស្ស​ទ្រង់​ទាំង​អស់​នៅ​ជំនាន់​ទ្រង់​ថា​ជា "ហ្វូង​តូច" ថា "វូង​តូច​អើយ កុំ​ខ្លាច​ឡើយ ពី​ព្រោះ​បិតា​របស់​អ្នក​ពេញ​ចិត្ត​ឲ្យ​រាជាណាចក្រ​ដល់​អ្នក" (លូកា ១២:៣២)។ នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០នៃឆ្នាំ ៣៣ សិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទមានត្រឹមតែ ១២០ ប៉ុណ្ណោះ (កិច្ចការ ១:១៥)។ នៅក្នុងការបន្តនៃដំណើររឿងនៃកិច្ចការ យើងអាចអានថាចំនួនរបស់ពួកគេនឹងកើនឡើងដល់ពីរបីពាន់នាក់ (កិច្ចការ ២:៤១ (៣០០០ព្រលឹង); កិច្ចការ ៤:៤ (៥០០០))។ គ្រិស្តសាសនិកថ្មី មិនថានៅក្នុងសម័យរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដូចនៅក្នុងពួកសាវ័កទេ តំណាងឱ្យ "ហ្វូងតូច" បើប្រៀបធៀបទៅនឹងប្រជាជនទូទៅនៃប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល និងបន្ទាប់មកទៅកាន់ប្រជាជាតិផ្សេងទៀតទាំងអស់រហូតដល់ពេលនោះ។

សូម​ឲ្យ​យើង​នៅ​រួបរួម​គ្នា​ដូច​ដែល​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​បាន​សួរ​ព្រះវរបិតា​ទ្រង់

“ខ្ញុំ​មិន​គ្រាន់​តែ​ធ្វើ​សំណូម​ពរ​អំពី​ពួក​គាត់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ខ្ញុំ​សុំ​ធ្វើ​សំណូម​អំពី​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​ជំនឿ​លើ​ខ្ញុំ ដោយ​សារ​ពាក្យ​របស់​ពួក​គាត់​ផង​ដែរ។   ហេតុ​ដូច្នេះ ពួក​គាត់​អាច​រួម​គ្នា​តែ​មួយ ដូច​លោក​ដែល​ជា​បិតា​រួប​រួម​ជា​មួយ​នឹង​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​រួប​រួម​ជា​មួយ​នឹង​លោក។ យ៉ាង​នោះ ពួក​គាត់​ក៏​អាច​រួប​រួម​ជា​មួយ​នឹង​យើង​ដែរ ដើម្បី​ឲ្យ​ពិភព​លោក​ជឿ​ថា​លោក​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​មក” (យ៉ូហាន ១៧:២០,២១)។

ពិធីបុណ្យរំលងជាឧទាហរណ៍មួយនៃពិធីបុណ្យរំឭកការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។: ព្រោះ​ថា ច្បាប់​ជា​ស្រមោល​នៃ​ពរ​ដែល​នឹង​មក​ដល់ ប៉ុន្ដែ​មិន​មែន​ជា​រូប​ពិត​នោះ​ទេ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​មនុស្ស​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះមាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ដោយ​គ្រឿង​បូជា​ដដែលៗ​ដែល​ពួក​គេ​បូជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​នោះ​ឡើយ។ (ហេប្រឺ ១០:១) (The Reality of the Law)។

មានតែអ្នកដែលកាត់ចុងស្បែកប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើបុណ្យរំលងបាន: ប្រសិន​បើ​ជន​បរទេស​ដែល​រស់​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា ចង់​ចូល​រួម​ប្រារព្ធ​ពិធី​បុណ្យ​ចម្លង​ថ្វាយ​ព្រះអម្ចាស់​ដែរ នោះ​ត្រូវ​អោយ​ប្រុសៗ​របស់​ពួក​គេ​ទទួល​ពិធី​កាត់​ស្បែក​ជា​មុន​សិន ទើប​គេ​អាច​ចូល​រួម​ប្រារព្ធ​ពិធី​បុណ្យ​ដូច​ម្ចាស់​ស្រុក​ដែរ។ ជន​មិន​កាត់​ស្បែក​ពុំ​អាច​ចូល​រួម​បរិភោគ​អាហារ​នៃ​បុណ្យ​ចម្លង​ជា​ដាច់​ខាត។ (និក្ខមនំ ១២: ៤៨)។

ជនគ្រីស្ទានលែងត្រូវកាត់ស្បែកខ្លួនឯងទៀតហើយ។ គាត់ត្រូវតែមានការកាត់ស្បែកខាងព្រលឹងវិញ្ញាណដើម្បីរំលឹកដល់ការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ តើនេះមានន័យអ្វី? ព្រះបានពន្យល់ពីអ្វីដែលជាការកាត់ស្បែកខាងព្រលឹងវិញ្ញាណនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ:

តាម​ការ​ពិត ការ​កាត់​ចុង​ស្បែកមាន​ប្រយោជន៍ លុះ​ត្រា​តែ​អ្នក​ប្រព្រឹត្ដ​តាម​ច្បាប់។ ក៏​ប៉ុន្ដែ​ប្រសិនបើ​អ្នក​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ដ​រំលង​ច្បាប់​វិញ ការ​ដែល​អ្នក​បាន​ទទួល​ការ​កាត់​ចុង​ស្បែក គឺ​ដូច​ជា​អ្នក​មិន​បាន​ទទួល​ការ​កាត់​ចុង​ស្បែក។ ២៦  ដូច្នេះ ប្រសិនបើ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ដែល​មិន​ទាន់​ទទួល​ការ​កាត់​ចុង​ស្បែក​កាន់​តាម​តម្រូវ​ការ​ដ៏​សុចរិត​របស់​ច្បាប់ អ្នក​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ដូច​ជា​អ្នក​ដែល​បាន​ទទួល​ការ​កាត់​ចុង​ស្បែក​ហើយ មែន​ទេ? ២៧  រួច​ដោយ​ប្រព្រឹត្ដ​តាម​ច្បាប់ អ្នក​នោះ​ដែល​មិន​បាន​ទទួល​ការ​កាត់​ចុង​ស្បែក​ពី​កំណើតនឹង​វិនិច្ឆ័យ​អ្នក​វិញ ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ដ​រំលង​ច្បាប់​ដែល​រួម​បញ្ចូល​ក្បួន​ច្បាប់​ជា​លាយ​លក្ខណ៍​អក្សរ​និង​ការ​កាត់​ចុង​ស្បែក។ ២៨  ព្រោះ​មិន​មែន​សម្បក​ក្រៅ​ទេ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ជា​ជន​ជាតិ​យូដា​ពិត​ប្រាកដ​នោះ ហើយ​ការ​កាត់​ចុង​ស្បែក​របស់​អ្នក​នោះ​ក៏​មិន​នៅ​លើ​រូប​កាយ​គាត់​ដែរ។ ២៩  ប៉ុន្ដែ​គឺ​អ្វី​ដែល​នៅ​ក្នុង​ចិត្ដ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​ជា​ជន​ជាតិ​យូដា​ពិត​ប្រាកដ ហើយ​ការ​កាត់​ចុង​ស្បែក​របស់​អ្នក​នោះ​គឺ​នៅ​លើ​ចិត្ដ​គាត់​វិញ ដោយ​សកម្មពល*របស់​ព្រះ មិន​មែន​ដោយ​ក្បួន​ច្បាប់​ជា​លាយ​លក្ខណ៍​អក្សរ​ទេ។ អ្នក​នោះ​ទទួល​សេចក្ដី​សរសើរ​ពី​ព្រះ មិន​មែន​ពី​មនុស្ស​ឡើយ។ (រ៉ូម ២: ២៥-២៩)។

យោងទៅតាមការពន្យល់របស់សាវកប៉ុលការកាត់ស្បែកខាងវិញ្ញាណគឺជានិមិត្តរូបនៃការគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះនិងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។

ការមិនទទួលពិធីកាត់ស្បែក "ខាងវិញ្ញាណ" តំណាងការមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ

«ឱ​អ្នក​រឹងរូស​ដែល​បិទ​ទាំង​ចិត្ដ​ទាំង​ត្រចៀក*អើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​តែង​តែ​ប្រឆាំង​សកម្មពល*បរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ។ ពួក​បុព្វបុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ធ្វើ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ ៥២  គ្មាន​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​ណា​ម្នាក់​ដែល​ពួក​បុព្វបុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​បៀតបៀន​ទេ ពួក​គេ​បាន​សម្លាប់​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ប្រកាស​ទុក​ជា​មុន​អំពី​ការ​មក​ដល់​របស់​លោក​ដែល​ជា​អ្នក​សុចរិត គឺជា​អ្នក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ក្បត់​និង​ធ្វើ​ឃាត ៥៣  គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​ទទួល​ច្បាប់* ដូច​ដែល​ទេវតា​បាន​ពាំ​នាំ​មក ប៉ុន្ដែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ធ្វើ​តាម​ទេ»។ (សកម្មភាព ៧: ៥១-៥៣) (ការបង្រៀនព្រះគម្ពីរមូលដ្ឋាន (ហាមក្នុងគម្ពីរ)).

ដើម្បីអាចចូលរួមក្នុងការរំលឹកនៃការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទយើងត្រូវតែកាត់ស្បែក "ខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ" ។វាមានន័យថាយើងត្រូវធ្វើតាមឆន្ទៈរបស់ព្រះដែលបានសរសេរក្នុងព្រះគម្ពីរ។ យើងត្រូវតែជឿលើការបូជារបស់ព្រះគ្រីស្ទសម្រាប់ការអត់ទោសបាប:

ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​គិត​ពិចារណា​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់ ដើម្បី​ដឹង​ថា​ខ្លួន​សម​ឬ​មិន​សម​នឹង​ទទួល រួច​សឹម​បរិភោគ​នំ​ប៉័ង​នោះ​និង​ផឹក​ពី​ពែង​នោះ​ចុះ។ (កូរិនថូសទី១ ១១: ២៨)។

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានលើកទឹកចិត្តឱ្យយើងចូលរួមនៅក្នុងពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់ទ្រង់ដើម្បីអ្វីដែលជាសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ (នៅស្ថានសួគ៌ឬលើផែនដី)

«ខ្ញុំ​ជា​នំ​ប៉័ង​នៃ​ជីវិត។ ៤៩  បុព្វបុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បរិភោគ​នំ​ម៉ាណា​នៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ ហើយ​នៅ​តែ​ស្លាប់។ ៥០  នេះ​ជា​នំ​ប៉័ង​ដែល​ចុះ​មក​ពី​ស្ថាន​សួគ៌ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​បរិភោគ មិន​ស្លាប់​ឡើយ។ ៥១  ខ្ញុំ​ជា​នំ​ប៉័ង​រស់​ដែល​បាន​ចុះ​មក​ពី​ស្ថាន​សួគ៌។ បើ​អ្នក​ណា​បរិភោគ​នំ​ប៉័ង​នេះ អ្នក​នោះ​នឹង​រស់​ជា​រៀង​រហូត ហើយ​ជា​ការ​ពិត​ថា នំ​ប៉័ង​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ គឺជា​សាច់​របស់​ខ្ញុំ ដើម្បី​ឲ្យ​មនុស្ស​ជាតិ​អាច​រស់»។ ៥២  ដូច្នេះ ជន​ជាតិ​យូដា​ចាប់​ផ្ដើម​ឈ្លោះ​ប្រកែក​គ្នា​ថា៖ «តើ​បុរស​នេះ​អាច​ឲ្យ​សាច់​របស់​គាត់​ឲ្យ​យើង​បរិភោគ​ដូច​ម្ដេច​បាន?»។ ៥៣  រួច​មក លោក​យេស៊ូ​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​ពួក​គេ​ថា៖ «ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ការ​ពិត​ថា ប្រសិនបើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បរិភោគ​សាច់​របស់​កូន​មនុស្ស ហើយ​មិន​ផឹក​ឈាម​របស់​លោក នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គ្មាន​ជីវិត​ក្នុង​ខ្លួន​ឡើយ។ ៥៤  អ្នក​ណា​ដែល​បរិភោគ​សាច់​របស់​ខ្ញុំ​ហើយ​ផឹក​ឈាម​របស់​ខ្ញុំ អ្នក​នោះ​មាន​ជីវិត​ដែល​គ្មាន​ទី​បញ្ចប់ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រោស​អ្នក​នោះ​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ​នៅ​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ ៥៥  ព្រោះ​សាច់​របស់​ខ្ញុំ​ជា​អាហារ​ដ៏​ពិត ហើយ​ឈាម​របស់​ខ្ញុំ​ជា​ភេសជ្ជៈ​ដ៏​ពិត។ ៥៦  អ្នក​ណា​ដែល​បរិភោគ​សាច់​របស់​ខ្ញុំ​ហើយ​ផឹក​ឈាម​របស់​ខ្ញុំ អ្នក​នោះ​នៅ​រួប​រួម​ជា​មួយ​នឹង​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​នៅ​រួប​រួម​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​នោះ​ដែរ។ ៥៧  ដូច​បិតា​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ដែល​មាន​ជីវិត​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​មក ហើយ​ខ្ញុំ​រស់​ដោយ​សារ​បិតា នោះ​អ្នក​ណា​ដែល​បរិភោគ​សាច់​ខ្ញុំ អ្នក​នោះ​នឹង​រស់​ដោយ​សារ​ខ្ញុំ។ ៥៨  នេះ​ជា​នំ​ប៉័ង​ដែល​ចុះ​មក​ពី​ស្ថាន​សួគ៌។ មិន​មែន​ដូច​ពេល​ដែល​បុព្វបុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បរិភោគ ហើយ​នៅ​តែ​ស្លាប់​នោះ​ទេ។ អ្នក​ណា​ដែល​បរិភោគ​នំ​ប៉័ង​នេះ​នឹង​រស់​ជា​រៀង​រហូត»។ (យ៉ូហាន ៦: ៤៨-៥៨)។

ដូច្នេះវាជាឡូជីខលដើម្បីគិតហើយព្រះគម្ពីរបានបញ្ជាក់ថាមានតែពួកគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់ប៉ុណ្ណោះដែលអាចចូលរួមក្នុងពិធីរំលឹកនៃការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ពួកគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់ក្នុងកាលៈទេសៈនេះជួបជុំគ្នាក្នុងចំណោម«បងប្អូន»:

ដូច្នេះ បង​ប្អូន​ខ្ញុំ​អើយ នៅ​ពេល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជួប​ជុំ​គ្នា​ដើម្បី​បរិភោគ​អាហារ​នេះ ចូរ​ចាំ​គ្នា។ (កូរិនថូសទី១ ១១: ៣៣) (In Congregation).

ប្រសិនបើអ្នកចង់ចូលរួមនៅក្នុងការរំលឹកនៃការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទហើយអ្នកមិនមែនជាគ្រីស្ទាននោះអ្នកត្រូវតែទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដោយមានបំណងចង់ស្ដាប់បង្គាប់តាមបញ្ជារបស់ព្រះគ្រីស្ទ: "ដូច្នេះ ចូរ​ទៅ​បង្រៀន​មនុស្ស​គ្រប់​ជាតិ​សាសន៍​ឲ្យ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​កាន់​តាម​ខ្ញុំ ហើយ​ជ្រមុជ​ទឹក​ឲ្យ​ពួក​គេ ក្នុង​នាម​បិតា​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ក្នុង​នាម​បុត្រ​របស់​លោក និង​ក្នុង​នាម​សកម្មពលបរិសុទ្ធ​របស់​លោក  ហើយ​បង្រៀន​ពួក​គេ​ឲ្យ​កាន់​តាម​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ មើល! ខ្ញុំ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ រហូត​ដល់​គ្រា​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​របៀប​របប​ពិភព​លោក​នេះ" (ម៉ាថាយ ២៨: ១៩,២០) ។

តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីអបអរការចងចាំនៃការសុគតរបស់

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ?

"ចូរ​បន្ត​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី​រំលឹក​ដល់​ខ្ញុំ"

(លូកា 22:19)

ពិធីនៃការរំលឹកនៃការស្លាប់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះត្រូវតែដូចគ្នានឹងពិធីបុណ្យចម្លងព្រះគម្ពីរ, ក្នុងចំណោមពួកគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់, ក្រុមជំនុំឬក្រុមគ្រួសារ (និក្ខមនំ 12: 48, ហេព្រើរ 10: 1; កូល៉ុស 2: 17; 1 កូរិនថូសទី 1 11:33)។ បន្ទាប់ពីពិធីបុណ្យរំលងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរៀបចំគំរូសម្រាប់ការប្រារព្ធពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់គាត់នាពេលអនាគត (លូកា 22: 12-18)។ ពួកវាស្ថិតនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះគម្ពីរដំណឹងល្អ:

- ម៉ាថាយ 26: 17-35។

- ម៉ាកុស 14: 12-31។

- លូកា 22: 7-38។

- យ៉ូហានជំពូកទី 13 ដល់ 17។

ក្នុងកំឡុងពេលនៃការផ្លាស់ប្តូរនេះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានលាងជើងរបស់ពួកសាវកដប់ពីរនាក់។ វាជាការបង្រៀនតាមគំរូ: ដើម្បីបន្ទាបដល់គ្នាទៅវិញទៅមក (យ៉ូហាន 13: 4-20)។ យ៉ាងណាក៏ដោយព្រឹត្ដិការណ៍នេះមិនគួរចាត់ទុកថាជាពិធីបុណ្យមួយដែលត្រូវអនុវត្តមុនពិធីបុណ្យ (សូមប្រៀបធៀបនឹងលោកយ៉ូហាន 13:10 និងម៉ាថាយ 15: 1-11) ។ ទោះជាយ៉ាងណារឿងនេះប្រាប់យើងថាបន្ទាប់ពីនោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ«បានស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ទ្រង់»។ ដូច្នេះយើងត្រូវតែស្លៀកពាក់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវ (យ៉ូហាន 13: 10 ក 12 ធៀបនឹងម៉ាថាយ 22: 11-13)។ តាមផ្លូវនៅកន្លែងប្រហារជីវិតរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ដពួកទាហានបានយកសំលៀកបំពាក់ដែលលោកពាក់នៅល្ងាចនោះ។ រឿងយ៉ូហាន 19: 23,24 ប្រាប់យើងថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជា "សម្លៀកបំពាក់ខាងក្នុងគ្មានថ្នេរ, ត្បាញពីលើទូទាំងប្រវែងរបស់ខ្លួន" ។ ពួកទាហានមិនហ៊ានហែកវាទេ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ដែលមានគុណភាពស្របទៅនឹងសារៈសំខាន់នៃពិធី។ បើគ្មានការកំណត់ច្បាប់ដែលមិនបានរៀបរាប់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរយើងនឹងធ្វើការវិនិច្ឆ័យល្អលើរបៀបស្លៀកពាក់ (ហេព្រើរ 5:14)។

យូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតបានចាកចេញមុនពេលពិធី។ នេះបង្ហាញថាពិធីនេះគួរតែត្រូវបានប្រារព្ធតែក្នុងចំណោមពួកគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់ (ម៉ាថាយ 26: 20-25 ម៉ាកុស 14: 17-21 យ៉ូហាន 13: 21-30; រឿងរបស់លូកាមិនមែនជារឿងរ៉ាវនៃពេលវេលាទេប៉ុន្តែនៅក្នុង "គោលបំណងឡូជីខល" (ប្រៀបមើលលូកា 22: 19-23 និងលូកា 1: 3 "ពីដំបូងអ្នកសរសេរពួកវានៅក្នុងលំដាប់ឡូជីខល"; កូរិនថូសទី 1 11: 28,33))។

ពិធីរំឭកនេះត្រូវបានរៀបរាប់យ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងភាពសាមញ្ញ "ពេល​ដែល​ពួក​គាត់​កំពុង​ពិសា លោក​យកនំ​ប៉័ង​មួយ​ដុំ អធិដ្ឋាន រួច​កាច់ ហើយ​ឲ្យ​ដល់​ពួក​គាត់ ដោយ​ពោល​ថា៖ «ចូរ​យក​ពិសា​ចុះ។ នេះ​ជា​តំណាង​រូប​កាយ​របស់​ខ្ញុំ»។  លោក​ក៏​បាន​យក​ពែង​មួយ អរគុណ​ព្រះ រួច​ឲ្យ​ដល់​ពួក​គាត់ ដោយ​ពោល​ថា៖ «ចូរ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​ពិសា​ពី​ពែង​នេះ ព្រោះ​នេះ​ជា​តំណាង​‹ឈាម​របស់​ខ្ញុំ​ដែល​សម្រាប់​កិច្ច​ព្រមព្រៀង›។ ឈាម​នោះ​នឹង​ត្រូវ​បង្ហូរ​ចេញ​សម្រាប់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទទួល​ការ​អភ័យទោស​ចំពោះ​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​ខ្លួន។ ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​ថា ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ពិសា​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​នេះ​ទៀត​ឡើយ រហូត​ដល់​ថ្ងៃដែល​ខ្ញុំ​ពិសា​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ថ្មី​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​រាជាណាចក្រ​របស់​បិតា​ខ្ញុំ»។  រួច​មក ក្រោយ​ពី​បាន​ច្រៀង​សរសើរ​ព្រះ​ហើយ លោក​និង​ពួក​គាត់​បាន​ចេញ​ទៅ​ភ្នំ​ដើម​អូលីវ" (ម៉ាថាយ 26: 26-30) ។ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានពន្យល់ពីមូលហេតុនៃពិធីនេះដែលមានន័យថាយញ្ញបូជារបស់ទ្រង់តើនំប៉័ងឥតដំបែតំណាងឱ្យរូបកាយគ្មានបាបរបស់ទ្រង់និងពែងជានិមិត្តរូបនៃឈាមរបស់ទ្រង់។ទ្រង់បានសួរពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឱ្យរំលឹកដល់ការសោយទិវង្គតជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅថ្ងៃទី 14 ខែណែសាន (ខែប្រតិទិនយូដា) (លូកា 22:19)។

ដំណឹងល្អរបស់លោកយ៉ូហានបានប្រាប់យើងពីការបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទបន្ទាប់ពីពិធីនេះប្រហែលជាមកពីយ៉ូហាន 13:31 រសៀលដល់លោកយ៉ូហាន 16:30។ លោកយេស៊ូបានអធិដ្ឋានទៅបិតារបស់លោកយ៉ូហានជំពូកទី 17 នៅម៉ាថាយ 26:30, ប្រាប់យើងថា: "រួច​មក ក្រោយ​ពី​បាន​ច្រៀង​សរសើរ​ព្រះ​ហើយ លោក​និង​ពួក​គាត់​បាន​ចេញ​ទៅ​ភ្នំ​ដើម​អូលីវ" វាទំនងជាថាចម្រៀងនៃការសរសើរបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីការអធិស្ឋានរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។

ពិធីនេះ

យើងត្រូវធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ពិធីត្រូវធ្វើឡើងដោយមនុស្សម្នាក់ដែលជាគ្រូគង្វាលម្នាក់ជាសង្ឃនៃក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។ ប្រសិនបើមានពិធីនេះកើតឡើងនៅក្នុងគ្រួសារនោះមេគ្រួសារជាគ្រិស្ដសាសនិកដែលជាដើម្បីប្រារព្ធពិធី។ បើគ្មានបុរសទេ ស្ត្រីគ្រីស្ទាន ដែលនឹងរៀបចំពិធីត្រូវជ្រើសរើសពីស្ត្រីវ័យចំណាស់ (ទីតុស 2: 3)។ នាងនឹងត្រូវគ្របដណ្តប់ក្បាលរបស់នាង (កូរិនថូសទី 1 11: 2-6)។

មួយដែលនឹងរៀបចំពិធីបានសម្រេចចិត្តលើការបង្រៀនក្នុងគម្ពីរប៊ីនៅក្នុងឱកាសនេះដោយផ្អែកលើរឿងនៃដំណឹងល្អហើយនោះប្រហែលជាដោយការអានផ្ដល់មតិយោបល់លើ។ សេចក្ដីអធិស្ឋានចុងក្រោយទៅព្រះយេហូវ៉ានឹងត្រូវប្រោសឱ្យរួច។ គេអាចច្រៀងសរសើរព្រះយេហូវ៉ាបាន និង ក្នុងកិត្តិយស ដល់ព្រះរាជបុត្រារបស់គាត់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។

ចំពោះនំប៉័ងប្រភេទធញ្ញជាតិមិនត្រូវបានលើកឡើងទេទោះជាយ៉ាងណាវាត្រូវបានធ្វើឡើងដោយគ្មានមេនំបុ័ង (របៀបរៀបចំនំប៉័ងឥតដំបែ(វីដេអូ))។ ចំពោះស្រានៅប្រទេសខ្លះវាពិបាកនឹងមានណាស់។ ក្នុងករណីពិសេសនេះគឺជាពួកអែលឌើរដែលនឹងសម្រេចចិត្តថាត្រូវជំនួសវាតាមរបៀបដ៏សមស្របបំផុតដោយផ្អែកលើព្រះគម្ពីរ (យ៉ូហាន 19:34) នេះ។ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានបង្ហាញថានៅក្នុងស្ថានភាពពិសេសមួយចំនួន, ការសម្រេចចិត្តពិសេសអាចត្រូវបានធ្វើហើយថាសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ព្រះនឹងត្រូវបានអនុវត្តនៅក្នុងឱកាសនេះ (ម៉ាថាយ 12: 1-8)។

មិនមានការបញ្ជាក់ពីព្រះគម្ពីរអំពីរយៈពេលច្បាស់លាស់នៃពិធីនោះទេ។ ដូច្នេះមួយដែលនឹងរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ដែលនឹងអនុវត្តការវិនិច្ឆ័យល្អនេះដូចព្រះគ្រិស្ដខ្លួនគាត់បានធ្វើកិច្ចប្រជុំពិសេសនេះ។ ចំណុចសំខាន់តែមួយគត់ដែលទាក់ទងនឹងជាគម្ពីរប៊ីបពេលវេលានៃពិធីនេះគឺដូចខាងក្រោម: ការចងចាំនៃការស្លាប់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវតែត្រូវបានប្រារព្ធ "រវាងពីរយប់": បន្ទាប់ពីពេលថ្ងៃលិចនៃ 13/14 "nisan" (ខែប្រតិទិនជ្វីហ្វ)និងមុនពេល ព្រះអាទិត្យរះ។ យ៉ូហាន 13: 30 នៅពេលដែលយូដាសបានចាកចេញមុនពេល "ពិធី"«វាគឺជាយប់» (និក្ខមនំ 12: 6)។

ព្រះយេហូវ៉ាបានកំណត់ច្បាប់នេះស្ដីអំពីបុណ្យរំលងក្នុងគម្ពីរ: «ហើយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​រក្សា​សាច់​របស់​យញ្ញ‌បូជា​នៃ​ពិធី​បុណ្យ​ចម្លង រហូត​ដល់​ព្រឹក​ស្អែក​ដែរ» (និក្ខមនំ 34:25) ។ ហេតុអ្វី? ការស្លាប់របស់កូនចៀមសំរាប់បុណ្យរំលងគឺធ្វើឡើង«រវាងពីរយប់»។ ការស្លាប់របស់ព្រះគ្រីស្ទដែលជាកូនចៀមនៃព្រះត្រូវបានប្រកាស "ការវិនិច្ឆ័យមួយ" ផងដែរ "រវាងពីរយប់" មុនពេលព្រឹក: "នោះ​សម្ដេច​សង្ឃ​ហែក​សម្លៀក​បំពាក់​ក្រៅ​របស់​គាត់ ហើយ​ពោល​ថា៖ «អ្នក​នេះ​បាន​និយាយ​ប្រមាថ​ព្រះ​ហើយ! តើ​យើង​ត្រូវ​ការ​សាក្សី​ធ្វើ​អ្វី​ទៀត? មើល! អ្នក​បាន​ឮ​អ្នក​នេះ​និយាយ​ប្រមាថ​ព្រះ​ហើយ។ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ដូច​ម្ដេច?»។ ពួក​គេ​ឆ្លើយ​ថា៖ «អ្នក​នេះ​គួរតែ​ស្លាប់»។ (...) រំពេច​នោះ មាន់​ក៏​រងាវ​ឡើង។ រួច​ពេត្រុស​នឹក​ឃើញ​នូវ​ពាក្យ​ដែល​លោក​យេស៊ូ​មាន​ប្រសាសន៍​ប្រាប់​គាត់​ថា៖ «មុន​មាន់​រងាវ អ្នក​នឹង​បដិសេធ មិន​ទទួល​ស្គាល់​ខ្ញុំ​បី​ដង» រួច​គាត់​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ​ហើយ​យំ​ដោយ​នឹក​ស្តាយ​ជា​ខ្លាំង។" (ម៉ាថាយ 26: 65-75; ទំនុកតម្កើង 94:20 "គាត់បានបង្កើត "សំណាងអាក្រក់" ដោយក្រឹត្យ" យ៉ូហាន 1: 29-36; កូល៉ុស 2:17; ហេព្រើរ 10: 1)។ ព្រះប្រទានពរដល់គ្រិស្ដសាសនិកស្មោះត្រង់ទូទាំងពិភពលោកដោយមធ្យោបាយនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះអង្គអាម៉ែន។

Latest comments

24.10 | 07:22

Hi Jane, thank you very much for your encouragement. Thanks to Jehovah God and Jesus Christ who revealed to us the meaning of the Word (1 Corinthians 10:31). Blessings of God to you, Sister in Christ.

23.10 | 22:27

This is the most insightful explanation of scripture o have ever found! God bless you my brothers …. My eyes are devoid of fog!

26.05 | 10:51

Interesting

12.03 | 10:37

Hi Fatima, as Jesus said to keep on the watch in view of prayers until the end to have the fulfillment of our Christian Hope, to be saved (Mat 24:13,42). Blessings and My Brotherly Greetings in Christ

Share this page